Zapominanie

Zapominanie

Nie wierzę w zapominanie
każde wspomnienie jak rysa na szkle
zostaje
lub leży głęboko na dnie
pływa po oceanie
co się z nim stanie...?

"Jeśli..."

"Jeśli..."
Jeśli moje życie okaże się pomyłką
założę maskę
obsypię ciało piaskiem
i na zawsze zasnę

Jeśli nic nie trwa wiecznie
zabij mnie proszę
tęsknoty nie zniosę
zbędne nadzieje rozniosę

Jeśli nie masz nic do powiedzenia
pomilcz ze mną, zostań
odpowiedź rzadko jest prosta
nie rezygnuj i nie mów 'basta'

cz. I

„Myśli”

„Myśli”

Myśli wciąż własną drogą

nie słuchają nikogo

Myśli rządzą moją głową

a ja duszę się

zatrutym wspomnieniami powietrzem między sufitem a podłogą

Myśli barwią skórę

na policzkach ogniste rumieńce a za oknem obrazy ponure

Myśli opętały temperaturę

kiedy na mnie patrzysz, czuję dreszcze, które

podpaliły moją przestrzeń

kiedy zasnę wreszcie

Myśli wracają do mnie we śnie

„Most”

„Most”
Żadna przepaść nas nie dzieli
Wiem, to się nie zmieni
Jedyne co nas dzieli to morze kilometrów
Mogłabym się w nie rzucić za Tobą spokojnie, bez protestów
Lecz to wszystko nie jest takie proste
Gdyby tylko uczucie mogłoby być mostem

„Bicie serca”

„Bicie serca”

Słyszę bicie Twego serca

czy to możliwe

skoro bije tak daleko

może to moje bicie serca

czy to możliwe

skoro dawno mi już pękło

„Motyle w klatce”

„Motyle w klatce”

Możemy myśleć, że jest świetnie i łudzić się, że to właśnie jest szczęście

Możemy  przyklejać do serc kartki z napisem 'wejście'

Możemy iść ulicą za ręce i w tłumie puścić swe ręce nareszcie

Możemy być obok i nie czuć się wcale

Możemy być blisko a tak na prawdę jak dotąd najdalej

Możemy wpadać na siebie w drzwiach przypadkiem i omijać się stale

Możemy, bo opcji jest tyle

Czasem myślę, że znalazłam to, ale wciąż się mylę

Czasem zamiast karmić zamykam do klatki motyle

Złudzenie

Żyjąc w złudzeniu prędzej czy później zachłyśniemy się świadomością świata, odbijając własne myśli o ściany klatki uzależnimy się od kontrastu. Kiedy szuflady w naszych głowach, do których wsadziliśmy wspomnienia, marzenia, grzechy otwierają się wszystkie naraz i ich zawartość miesza się i plącze nic nie jest już takie samo jak wcześniej. Trzeba dotknąć dna żeby móc się od niego odbić, trzeba odnaleźć najgorszą myśl, poddać sile wyższej i czekać na cud.